Words are the fragance of the soul

Como jà disse na minha introdução, desde muito nova que ganhei interesse pela escrita, no meu tempo as tecnologias ainda não eram tão avançadas, o computador, portáteis ou tablets ainda não estavam na moda como hoje em dia! era tudo escrito em papel,ou para aqueles que tinham, em máquina de escrever!sempre tive um fascínio por estas máquinas, sempre que via o anúncio de natal em que faziam música com as máquinas de escrever, ficava encantava, e sonhava um dia poder ter uma!

Até aos meus quatorze anos, vivi a maior parte do tempo com os meus avôs maternos, a minha avó Lucília que tinha conhecimento da minha paixão pela escrita, dizia sempre que um dia haveria de receber uma máquina de escrever como prenda de natal, para que pudesse escrever muitas histórias.

Infelizmente a minha querida avó faleceu no verão de 1998 aos 72 anos com cancro nos intestinos, nos tempos que passou acamada devido à doença, passei muitas tardes deitada na cama ao seu lado fazendo-lhe companhia, nos dias em que estava mais bela adormecida, eu escrevia.Nos dias que estava mais faladora, ela prometia-me a tal máquina de escrever, mas o natal de 1998 ela já não o celebrou, e assim a ideia de ter uma máquina de escrever desapareceu.

Podia pedi-la à minha mãe, mas tinha associado a máquina de escrever à minha avó, e se ela não me a tinha dado parecida que não fazia sentido tê-la.

Quando tinha 15 anos, fiz pela primeira vez contacto com o computador na escola,a primeira vez que o utilizei foi para passar do papel para aquele estranho cubo a pequena biografia que tinha escrito sobre a minha avó.foi um novo mundo que se abriu para mim e a máquina de escrever foi se tornando uma doce memória.

Os anos foram passando e muitas coisas se passaram, a minha vinda para a Bélgica que foi uma grande aventura, mas o melhor que me aconteceu na altura!

Sempre que via uma máquina de escrever sentia uma pequena tristeza, a imagem da minha avó vinha até mim, mas sorria pois pensava, não a tive porque se calhar não a tinha que ter.

Saltando vários acontecimentos do meu grande percurso, chegou uma altura, que se iniciou um novo episódio...A fase em que fiz contacto com o Mark, ( o homem que mudou a minha vida, e que se tornou o homem dos meus sonhos) é claro que quando fizemos o primeiro contacto nem imaginava o que me esperava...

continuação....

Zoals ik al in mijn introductie gezegd heb, van kleins af, had ik een grote interesse voor schrijven, in mijn tijd was de technologie niet zoals vandaag, computers, laptop, ipads...waren niet in de mode zoals vandaag! alles werd op papier geschreven of voor wie het had, op type machine.Ik had altijd een grote fascinatie voor type machines, elke keer als de reclame op tv speelde waar ze muziek maken met de typemachines, vond ik het geweldig en droomde ik van ooit ook zo een te kunnen hebben.

Ik heb grotendeels van mijn leven samengebracht met mijn grootouders totdat ik veertien jaar was ,mijn oma Lucilia wist van mijn passie voor het schrijven, ze zei altijd dat ik ooit nog een type machine ging krijgen met kerst, zodat ik dan heel veel mooie verhalen kon schrijven.

Jammer genoeg is mijn lieve oma heel ziek geworden en ze is gestorven op haar 72 jaar in de zomer van 1998 aan kanker. Toen ze ziek was, brachten wij veel namiddagen samen door al liggend in bed, sommige dagen was ze zoals de schone slaapster,  dan hield ik me bezig met schrijven,op andere dagen was ze beter gezind, dan beloofde me ze dat ik de type machine ging krijgen.

Maar kerst van het jaar 1998 heeft ze niet meer gehaald,en met haar is het idee van een type machine te hebben ook in de lucht verdwenen.

Ik kon het vragen aan mijn moeder,maar ik had het geassocieerd aan mijn oma, en als ik hem van  haar niet kon krijgen, had het eigenlijk geen zin meer om een te hebben.

Als ik vijftien jaar was, maakte ik voor eerst een keer contact met de computer op school, de eerste keer als ik hem gebruikte was het om een kleine biografie dat ik geschreven had over mijn oma, van papier op computer te zetten.Toen ging een nieuwe wereld open voor mijn en de type machine is een zoete herinnering geworden.

Jaren zijn voorbij gegaan en zo veel is gebeurd in mijn leven, mijn komst naar België was een groot avontuur , maar tot dan was dat het best die me gebeurde is.

Elke keer als ik een type machine zag voelde ik een beetje verdriet,het beeld van mijn oma kwam in mijn gedachten, ik glimlachte en dacht als ik het niet gekregen had, was het misschien niet voor mij bestemd.

Ik heb verschillende momenten gehad van mijn groot traject tot hier,er kwam een nieuwe start in mijn leven, een nieuw hoofdstuk... Het hoofdstuk waar ik Mark heb leren kennen (de man die mijn leven veranderd heeft en de man van mijn dromen is geworden) natuurlijk toen wij elkaar hebben leren kennen , had ik nooit gedacht wat me te wachten stond....

wordt vervolgd ...