Dinossauro / Dinosaurus

O Dário Gabriel é o nosso primeiro filho, nasceu dia 16/12/2013 às 18:30h no hospital de Sint lukas em Gent.

Foi parto induzido o que tornou ainda mais doloroso, depois de dois dias e duas noites com contracções de 15 em 15 minutos e cinco horas a ser induzida,o meu corpo começou a fraquejar e acabei por levar a epidural,mas a coisa não andava para frente! supostamente visto que às 40 semanas ainda andava a saltar nas minhas aulas de zumba, tinha esperado que o parto fosse mais fácil e rápido, o que não foi o caso! 

Mas sim é verdade ,quando dizem ,que quando temos os nossos filhos nos nossos braços esqueçemos tudo, pois a partir daquele momento temos um novo ser para cuidar, que està em primeiro lugar, por isso, as dores aguentam-se sejam elas fortes ou não.

Têm sido uma experiência incrivel, de incertezas , inseguraças, receios, mas de muito ,muito amor , e quando à amor tudo se resolve. 

Consegui dar 10 meses peito o que nem sempre foi fácil pois foram 10 meses de noites mal dormidas , mas a ligação entre a mãe e um filho no momento de amamentar é inexplicável , eu dizia sempre que ele era viciado na mimi mas na realidade admito que eu também era em dar-lhe.mas agora que parei  à quase três semanas de dar o peito ele percebeu que já não á mimi e começou a dormir melhor , o malandrinho queria era mamiçe!

Com quase onze meses já tem 6 dentes, sabe andar apoiado no carrinho de surporto e aguenta-se em pé sozinho, mas de dar passos sozinho sem estar agarrado ainda tem medo. Tudo a seu tempo...

Ser mãe é sem dúvida uma mudança muito grande na nossa vida , penso que qualquer mãe também muda em vários aspectos a partir do momento em que nos apercebemos que somos responsáveis por este ser que temos que cuidar , educar e amar para que se torne dentro dos possíveis num bom ser humano! 

A paixão é tão grande que enche-nos o coração de sentimentos calorosos e protectores.

Acompanho o crescimento e desenvolvimento dia a dia , e a evolução deste pequeno e frágil ser é muito rápida! Não poderia estar mais orgulhosa, e todos os dias acordo com sorriso nos lábios ,cada vez que olho para o meu filho e penso , esta criatura que não me deixa dormir , que berra que nem um louco quando quer algo, que começa a ter uma personalidade forte , a saber o que quer, gosta e não gosta ,sim tu ,criatura linda, tu cresceste e saíste de dentro de mim e desde então estamos ligados para sempre. 

Não podia ser mais feliz .

Amor da mami xxx

Dário Gabriel is onze eerste zoon, hij is geboren op 16/12/2013 om 18.30u in het ziekenhuis Sint Lukas in Gent.

Het was ingeleid en daardoor is het nog pijnlijker geweest dan wat ik verwachte, na twee dagen en 2 nachten met weeën om de 15 minuten, en vijf uren inleiding, is mijn lichaam beginnen verzwakken en ik heb dan epidurale gekregen , maar de dingen gingen niet echt vooruit.Maar aangezien ik op 40 weken nog als een zot stond te springen in mijn zumba lessen, had ik gedacht dat het veel vlotter ging zijn, niet dus!

Maar, inderdaad , is wel waar, wanneer ze zeggen, dat eens je jou kindje in jou armen hebt,vergeet je alles,want op dat moment heb je dan iemand die nu op de eerste plaats komt, dus al heb je pijn, je zult het allemaal verdragen.

Het is eigenlijk een ongeloofgelijk ervaring,onzekerheden, angsten, twijfels, maar zo veel, oh zo veel liefde, en wanneer er liefde bestaat, voor alles is er een oplossing.

Ik heb 10 maanden borstvoeding kunnen geven, was niet altijd gemakkelijk, en is heel vermoeiend die 10 maanden van slapeloze nachten, maar de band tussen moeder en kind tijdens de borstvoeding, is onwaarschijnlijk mooi.

Ik zei altijd dat hij verslaafd aan de mimis was, maar diep van binnen, was ik ook een beetje verslaafd aan borstvoeden. nu de borstvoeding is gestopt sinds bijna 3 weken, is hij veel beter beginnen slapen, hij beseft nu er is geen mimi meer, dus ga toch verder slapen, de sloeber, deugniet wou maar aan de mimis hangen !

Met bijna elf maanden, heeft hij nu al 6 tandjes,en wandelt mooi vast aan zijn karretje, recht staan alleen zonder steun kan hij ook, maar stappen zonder steun is nog niet gemakkelijk.alles op zijn tijd...

De verliefdheid is zo groot, het vult onze harten met warme gevoelens van bescherming, Ik volg de groei en ontwikkeling dag per dag, en de evolutie van dit kleine en fragiele wezen gaat heel snel!Ik kon niet trotser zijn, en elke ochtend sta ik op met een glimlach op mijn gezicht, elke keer als ik naar mijn zoon kijk, die kleine dinosaurus die me niet laat slapen, die schreeuwt als een zot eens hij iets wilt, die begint te weten wat hij wilt, wat hij leuk of niet leuk vindt,begint eigen personaliteit te hebben,ja jij... mooi wezen, je hebt gegroeid binnen in mij, en je bent uit mij geboren en sindsdien zijn wij voor eeuwigheid verbonden .

Ik kon niet gelukkiger zijn.

liefde van mij xxxx