Portuguese and Belgium heart ...

Fez na semana passada oito anos que vivo neste País Belga.

Em 2005 pisei o piso pela primeira vez, sem sequer saber onde se situava vim à aventura! É òbvio que o incerto, desconhecido e esta língua muito estranha me fizeram pensar duas vezes sobre o que realmente queria para o meu futuro. passado alguns meses de fazer de turista pelas ruas de Gent, regressei ao meu País Lusitano.

Mas nesse momento tive a confirmação de que por muito que custasse partir e deixar tudo para trás, algo me dizia que a continuação da minha vida não estava destinada a ser ali.

Com uma mala cheia de roupa e muitas lágrimas assim virei costas à vida de portuguesa e fui à procura e descoberta de uma vida belga.

Janeiro de 2007 foi quando cheguei e desde então nunca mais regressei a não ser para uma ou duas semanas de férias.

Em oito anos aprendi a língua que parece que se têm um caroço de uma maçã entalado na garganta,que muitas vezes ainda não entendo tudo a 100% mas que cada vez começo a apreciar mais,aprendi a lidar com o frio gelado e as mãos doridas que nem luvas nem nada as aquecem!aprendi que na Bélgica não têm estendais da roupa em cada janela, porque está sempre a chover, aprendi a reciclar e guardar o lixo uma semana dentro de casa porque aqui têm uma forma diferente de fazer a recolha do lixo,aprendi a ser diferente sendo eu mesma, comecei tudo o zero,caí e levantei-me, fiz amizades tenho conhecido pessoas maravilhosas e que mesmo que digam que os belgas são pessoas reservadas eu fui sempre recebida e tratada e uma forma muito calorosa e meiga, aprendi tanta coisa neste País,tornei-me uma mulher e criei uma família.

Mas mesmo tendo passado oito anos, e mesmo sabendo que não tenho qualquer intenção de voltar a viver em Portugal, não o consigo esquecer totalmente, adoro a minha língua materna, adoro a nossa comida tradicional, adoro as nossas praias,o barulho, o espírito Português, deixei lá muitas memórias, onde estão as minhas raízes,e por isso sinto-me dividida em duas, sou metade portuguesa e metade belga, pois integrei-me aqui de uma forma que muitas vezes me faz sentir que já sou belga, mas existe sempre a minha outra metade que me chama la no fundo em português e que me lembra de onde venho.

E por esse motivo é que educo o nosso filho em Português, porque quero que fale a minha língua materna, que saiba de onde eu venho, de onde estão os antepassados dele, quero que conheça Portugal e saiba tudo sobre o que é ser Português.

Oito anos passaram... as saudades apertam muitas vezes, nostalgia misturada de lágrimas e sorrisos, mas quando me perguntam onde é a minha casa.... não hesito em responder... neste momento a minha casa é aqui na Bélgica ...

Vorige week, is het al acht jaar geworden dat ik hier in dit Belgische land woon.

In de zomer van 2005 heb ik voor de eerste keer mijn voet op Belgische grond gezet, zonder niet eens te weten waar het was, kwam ik op avontuur, natuurlijk, de onwetende onzekerheid en vreemde taal, deden me twee keer nadenken over wat ik echt wilde voor mijn toekomst. Na een paar maand dat ik hier een beetje toerist gespeeld had in de Gentse straten, ben ik toch terug gekeerd naar mijn Lusitaan land.

Maar toen ik daar was, kreeg ik de bevestiging van hoe moeilijk het ook kon zijn om alles achter te laten, iets zei tegen mij dat daar was niet waar ik de rest van mijn leven ging door brengen.

Met een grote valies vol met kleren en veel tranen heb ik afscheid genomen van het Portugese leven en ben ik op zoek gegaan naar het Belgische leven.

het was januari 2007 toen ik terug lande in België en sindsdien ben ik hier nooit meer weg gegaan, behalve een of twee weken op vakantie.

In acht jaar tijd, heb ik de taal geleerd die meer lijkt alsof je een pit van een appel in jou keel hebt zitten,een taal dat ik nog altijd niet 100% kan begrijpen maar dat ik elke keer meer en meer begin te appreciëren,ik heb moeten leren omgaan met de koude, de pijnlijke en stijve handen dat soms geen enkele handschoenen kan opwarmen, ik heb geleerd dat er in België geen waslijnen hangen onder elk raam, omdat het hier veel regent, ik heb leren recycleren en de vuilnis een heel week lang binnen in huis moeten houden omdat ze hier een heel ander systeem hebben dan in Portugal,ik heb geleerd om helemaal anders te zijn, en toch mezelf blijven, ik ben van nul begonnen, verschillende keren gevallen en opgestaan, ik heb mensen leren kennen en vriendschappen gemaakt met prachtige mensen, en al zeggen ze veel dat Belgische mensen gereserveerd zijn, ik ben altijd op een heel lieve en warme manier behandeld geweest. Ik heb hier zo veel geleerd, Ik ben een vrouw geworden ik heb een familie opgebouwd.

Al zijn er acht jaar gepasseerd, en wetende dat ik helemaal geen intentie heb om ooit nog in Portugal te gaan wonen, is er een deel van mij die het niet volledig kan achter laten of vergeten, Ik hou van mijn moedertaal, ik hou van het traditioneel eten, van onze mooie stranden, van het lawaai en van het Portugees temperament , daar heb ik veel herinneringen achter gelaten, daar waar mijn wortels zijn.

Daarom voel ik me verdeeld in twee, ik voel me een deel belg omdat ik hier me volledig heb laten integreren, maar een deel van mij is en blijft Portugees het roept mij in Portugees en herinnert mij van waar ik echt kom.

Voor deze reden heb ik ook besloten om onze zoon in het Portugees op te voeden, zodat hij mijn moeder taal kan spreken, en weten van waar ik kom, weten waar zijn voorouders zijn, ik wil hem leren wat Portugal is en wat Portugees zijn is.

Acht jaren zijn gepasseerd soms is de heimwee heel sterk, nostalgische momenten worden gemengd door tranen en lachen.

Maar als iemand me vraagt waar is jou Thuis... ik moet geen twee keer denken... mijn thuis op dit moment is hier in België...