Let it snow

Eu tinha mais ou menos nove anos quando vi neve pela primeira vez...Bom , se calhar é melhor dizer que na minha imaginação eu via a neve, mas na realidade o que realmente vi foi um bocado de gelo transparente dentro de uma garrafa de àgua de 75ml.Mas eu  garanto-vos que era mesmo neve! A minha melhor amiga tinha ido passar férias à Serra da Estrela,e como eu nunca tinha visto neve , eu pedi-lhe “ traz-me um bocadinho de neve por favor”, é claro que um adulto nunca iria entender uma coisa destas, “trazer um bocado de neve como ? ” mas quando se é criança tudo é possível, até mesmo transportar um bocadinho de neve para a tua melhor amiga.

O pais a minha amiga Adriana provavelmente declaram-na louca, quando a viram a por neve dentro de uma garrafa de água.mas uma coisa vos digo, não subestimem a imaginação e o poder da amizade das crianças.

Admito que fiquei um bocadinho desiludida, eu esperava poder ver um bolinha branquinha de neve, mas afinal era só água turra,mas eu e a minha amiga abraçamo-nos e eu agradeci por ela ter comprido com a promesa!  desde então já se passaram 24 anos, e de uma coisa é certo, eu nunca mais me esqueci desse momento, especialmente em dias como hoje, faz me ficar nostálgica.

Entre muitas das minhas aventuras pela vida a fora, nunca imaginei que um dia iria viver num país de neve… A minha segunda experiência com neve… mas desta vez com neve mesmo a sério foi à dez anos atrás, eu tinha 23 anos.

Quando emigrei para a Bélgica disseram que aqui no inverno costuma nevar, fiquei toda excitada com a ideia de ver nevar a sério.

Até que esse dia chegou, devia ser dezembro, e estava um dia geladíssimo mas mesmo assim enchi-me de coragem e fiz o meu trajecto de bicicleta( e acreditem que sendo portuguesa e andar de bicicleta no inverno é preciso ser corajosa mesmo ) enquanto sentia as mãos a congelarem e ia resmungando para mim mesma, porque que esta criatura não tinha ido de autocarro, comecei a sentir coisinhas brancas muito leves e frias cairem me na cara, ao início acho que nem estava a perceber que era neve, pois estava concentradíssima em não cair da bicicleta, mas quando os flocos se tornaram tão grossos que era impossível ignorar eu tive de parar a bicicleta ( isto no meio da estrada ) para sentir e ver este momento inexplicável, senti-me como uma criança de cinco anos, a felicidade e o meu entusiasmo eram tão grandes que comecei aos saltos no meio da rua. Segui para casa e fui pôr me à janela e ali fiquei algum tempo a ver os flocos hipnotizantes a cobrirem a rua e as casas todos num manto branco, esperei até ficar tudo bem branquinho, vesti-me bem quentinha e fui para a rua sozinha, experienciar e sentir a neve, a primeira coisa que senti foi a queda que mandei pois a neve escorrega como tudo , sentia o gelo queimar me as mãos mesmo através das luvas, mas só o facto de poder tocar e sentir a neve fofa e macia deixava-me feliz.

Esse também é um dia que nunca esquecerei…

Cada vez que neva aqui na bélgica eu fico completamente fascinada, perco alguns minutos do meu dia em frente à janela a ver os flocos caírem, deixam-me num estado zen, ver tudo coberto de branco dá asas à minha imaginação, imagino que tudo é perfeito e mágico, que tudo corre bem , não sei explicar porque que eu sinto isso quando neva.

A neve na cidade até não é assim tão mágica, as estradas ficam cheias de lama por causa da poluição dos carros, algumas pessoas ficam mal humoradas por causa das filas enormes e atrasos que a neve causa, não sou assim tão ingênua que não conheça os contras que a neve causa.

Mas eu não consigo deixar de ser uma sonhadora romântica que ainda acredita em magia, enquanto caminho pela rua foco-me nos bonecos de neve feitos pelos mais entusiasmados, algumas pessoas fazem desenhos de caras divertidas nos carros ( incluindo eu também fiz alguns , com intenção de tentar por um sorriso no dono do carro quando vir o carro cheio de neve).

O meu filho de quatro anos está super feliz com a neve, adora pisar-la, senti-la ,e até comê-la, ele confessou me que ama a neve.

Na minha opinião a neve é o que nós escolhemos que seja… a neve pode ser feia, fria, escorregadia, pode ser um problema, se é isso que tu queres que seja…

Mas também existe outra forma de olhar para a neve, assim como em tudo na vida…

Eu quando vejo neve escolho sentir-me feliz, escolho sorrir , escolho ver esplendor e magia.

Para aqueles que tiverem um mau dia na neve e quando finalmente estiverem em casa, tomem um banho quente, vistam o vosso pijama favorito, façam um cházinho de casca de limão , acendam umas velinhas e basta apenas por alguns segundos, olhem pela janela, vejam a neve a cair, e digam lá a verdade… é linda não é ?

Let it snow let it snow

Ik was ongeveer negen jaar oud toen ik voor de eerste keer sneeuw gezien heb...wel, misschien in mijn eigen hoofd was het wel sneeuw , maar in feite wat ik echt zag was maar een beetje bevroren water in een fles van 75 ml.

Maar ik kan jullie wel verzekeren dat het effectief sneeuw was hoor! Mijn beste vriendin was op vakantie naar Serra da Estrela ( De Serra da Estrela in het midden van Portugal zijn een compact gebergte van net geen tweeduizend meter hoog, de hoogste top is de Torre 1993 m, tevens de hoogste top van het Portugese vasteland). en omdat ik nog nooit sneeuw gezien had vroeg ik haar, “ breng mij een beetje sneeuw alstublief “ uiteraard een volwassen zou dit nooit kunnen verstaan… “ een beetje sneeuw brengen ? hoe ? “ maar in het hoofd van een kind is alles mogelijk, zelfs een beetje sneeuw mee brengen voor je beste vriendin.

De ouders van mijn vriendin Adriana hebben haar waarschijnlijk zot verklaard toen ze zagen dat ze sneeuw in een flesje water probeerde te stoppen. ik kan jullie maar een ding zeggen , onderschat het niet, de fantasie en kracht van vriendschap van kinderen.

Ik moet wel toegeven, dat ik toch een klein beetje teleurgesteld was, ik had gehoopt om een mooi wit en glad sneeuw bolletje te zien,maar ik zag maar een beetje half bevroren wazig water in dat flesje , maar toch heb ik mijn vriendin omhelst en bedankt om haar belofte te houden. Ondertussen zijn er al vierentwintig jaar gepasseerd, en een ding is het zeker, ik heb dat moment nooit vergeten,en ik zal er waarschijnlijk de rest van mijn leven aan denken, vooral op dagen zoals vandaag, dan word ik weer helemaal nostalgisch.

Tussen de vele levens avonturen dat ik al beleefd heb, had ik nooit gedacht dat ik ooit in een “ sneeuw land “ ging belanden, mijn tweede ervaring met sneeuw, maar dan echte sneeuw, was tien jaar geleden, ik was toen 23 jaar oud.

Toen ik verhuisde naar België, hadden ze mij verteld dat het in de winter sneeuwde, ik was helemaal opgewonden geworden om eens de sneeuw in het echt te mogen zien.

En uiteraard de dag is toch gekomen, het was waarschijnlijk december, het was ijskoud en ik had toch al mijn moed bij elkaar gehaald om toch de fiets te nemen ( en geloof mij , als je portugees bent en je fietst in de winter, dan heb je echt lef ! ) terwijl ik mijn handen voelde bevriezen, en kloeg tegen mijn eigen waarom in godsnaam was ik met de fiets gekomen, plots voelde ik kleine witte en koude dingetjes vallen op mij gezicht, maar mijn concentratie om niet te vallen van de fiets was zo groot dat ik het eerst niet eens door had, van wat gebeurde, maar toen de vlokken zo groot werden dat ik ze niet meer kon negeren, moest ik even stoppen met de fiets( ergens in het midden van de straat ja ) om dit onwaarschijnlijk prachtig moment te bewonderen. Ik voelde mij net als een vijf jarige kindje, ik ben beginnen springen in de lucht ( ja en ik was nog altijd in het midden van de straat ) toen ik mezelf een beetje onder controle kon krijgen heb ik verder gefietst naar huis, daar heb ik een tijdje aan het raam gestaan , gefascineerd staan kijken hoe de hypnotiserende witte sneeuwvlokken langzaam vielen, hoe ze de hele straat en huizen in het wit dekken.Ik heb flink staan wachten totdat alles mooi wit was, ik heb mijn warmste kleren aangedaan en ik ben alleen naar buiten gestapt, om de sneeuw te gaan ervaren,voelen, het eerste had ik voelde was vallen op mijn gat, want de sneeuw is glad als ik weet niet wat ( dat wist ik niet ) toen ik de sneeuw pakte voelde ik het branden door mijn handschoenen, maar eigenlijk vond ik het niet erg, want ik was ohhh zo blij om de mooie en zachte sneeuw te mogen zien en voelen.

Die dag zal ik ook nooit vergeten…

Dus elke keer als het sneeuwt hier in Belgie, word ik er helemaal vrolijk van, ik verlies verschillende minuten van mijn dag achter het raam, om gewoon eventjes te staren en genieten terwijl de sneeuwvlokken vallen,ik word er precies helemaal zen van, ik zie alles wit worden en dat geeft vleugels aan mijn fantasie, ik fantaseer dat alles is perfect en alles is goed in deze wereld, waarom voel ik dat ? geen idee.

Als het sneeuwt in de stad is het eigenlijk niet altijd zo magisch, de straten worden modderig, en vuil van de hinderheid van de autos, de meeste mensen worden er slecht humeurig van, omdat ze lang in de files moeten zitten en alles vertraagt een beetje. zo naief ben ik ook niet hoor, ik zie ook wel de nadelen van de sneeuw… Maar ik kan er niet aandoen dat ik nog altijd een romantische dromer ben, die nog altijd in magie gelooft, als ik op straat stap focus ik mij op de verschillende sneeuwmannetjes die gemaakt zijn door de meest enthousiaste , ik zie dat sommige mensen  leuke gezichtjes hebben getekend op de auto’s ( ik doe ook mee, om een poging van een glimlach te zetten op de persoon die naar zijn auto vol sneeuw zou komen).

Mijn vierjarige zoontje is heel gelukkig met de sneeuw, hij vind het leuk om het zien, om erop te stappen, om het te voelen en zelf om het op te eten,hij heeft zelfs verteld “ mama ik hou van de sneeuw “.

De sneeuw is eigenlijk wat wij van haar maken… een probleem, beu, koud, lelijk, modderige, je bepaalt hoe je haar wilt zien,maar je kan er ook een ander kijk op hebben, zoals al de rest in het leven…

Wanneer ik sneeuw zie, kies ik voor gelukkig te zijn omdat het sneeuwt, ik kies om te lachen omdat ik vaak bijna omval, ik kies om het magische van sneeuw te zien.

Voor wie vandaag een slecht sneeuw dag gehad heeft, nadat je thuis bent, neem een warm badje / douche, doe jou lieveling pyjama aan, maakt een lekkere verse citroen thee, doe wat kaarsjes aan, en voor eventjes ga achter het raam staan, kijkt hoe de sneeuwvlokken vallen... geef maar toe... prachtig toch?

Let it snow let it snow